W ramach lekcji uczniowie klas trzecich liceum mieli okazję zobaczyć spektakl Joanny Troc „Ja j u poli verboju rosla”. Retrospekcyjna opowieść o sobie, jako o córce w świecie prawosławnej, białoruskiej rodziny, w świecie pełnym wygodnych i niewygodnych praw mentalności kilkadziesiąt lat wstecz. Główna bohaterka monodramu dzieli się przeżyciami z przeszłości w dzień Wielkanocny. Ze starej skrzyni wyjmuje to, co przesiąknięte zapachem renesansu jej życia – warkocz, korale. Jej istota staje się teraz lalką. Prostą, na kiju.
Swaty były przełomowym momentem. Ukrywany przed wszystkimi ukochany wyjechał ze wsi, pozostawiając do wychowania córkę. Duma i radość z dziecka motywują jeszcze główną bohaterkę do życia, mimo pojawiających się  zazdrosnych komentarzy. Doskwiera samotność. Wrażliwa natura matki wobec wcale nieżyczliwego świata, obojętność uczuciowa wobec męża wybranego przez rodziców w duchu tradycji, to wszystko odbiera jej prawdziwe poczucie siebie. Zagubiona wśród praw, jakimi wcale nie chciała się kierować, musi odnaleźć się w nieswojej sytuacji. Zgorzkniała, samotna, lecz dalej z tą samą, potężną energią kobiecej siły. Cała opowieść odbywa się w podlaskim domu, gdzie w rogu wisi ikona, a pod oknem gdaczą kury. Spektakl niósł ze sobą trudne przesłanie. (Nie jestem pewna, czy zrozumiała je przynajmniej połowa, ta połowa siedząca w telefonach i śmiejąca się z własnej głupoty.) Cieszymy się, że nauczyciele dają nam możliwość na kontakt z dobrej jakości sztuką regionalną, która poszerza nasze horyzonty w temacie białoruskości i tegoż języka.

Ewa Kot