Надзея Артымовіч76 гадоў таму нарадзілася Надзея АртымовічНадзея Артымовіч нарадзілася 18 лютага 1946 г. у Аўгустове каля Бельска Падляскага — паэтка беларускамоўнай літаратуры з беларускай меншасці на Падляшшы. Скончыла філалягічнае навучаньне ў Варшаўскім унівэрсытэце.

Дэбютавала як паэтка ў 1970 годзе, аўтарка наступных тамоў паэзіі: «У сне ў болі слоў», «Раздума», «Сезон у белых пейзажах», «Za Niesakojnych daroh»), «Дзверы», «Адплывае спакойнае неба» .

Больш таго, яе літаратурны матэрыял выкарыстаны ў альбомных выданнях: «Бельск у жывапісе і паэзіі» і «Бельск Падляскі сэрца памежжа». Тэксты паэта, як адзінага беларускамоўнага аўтара, былі ўключаны ў «Анталогію сучаснай беларускай паэзіі» ў 1990-я гады ў Мінску.

Надзея Артымовіч мае шматлікія біяграфіі ў слоўніках беларускіх пісьменнікаў, энцыклапедыях літаратуры і мастацтва, лексіконах і альманахах. Шэраг публікацый пра яе творчасць з'явіўся ў польскай, беларускай, англійскай і нямецкай прэсе. Яе вершы перакладзены на польскую, англійскую, нямецкую, украінскую, сербскую і рускую мовы. Іх, між іншым, пераклалі: Фларыян Няважны, Ежы Літвінюк, Ян Леанчык, Норберт Ранда, Алесь Разанаў і Тадэй Карабовіч.Паэтка ўдзельнічала у шматлікіх аўтарскіх сустрэчах у Польшчы і Беларусі (у Варшаве, Гданьску, Беластоку, Любліне, Мінску, Гродне). Прымала ўдзел у шматлікіх радыё- і тэлеперадачах. Член Саюза пісьменнікаў Польшчы, Саюза беларускіх пісьменнікаў і Белавежскага літаратурнага аб'яднання. Культурная прастора, апісаная ў паэзіі Надзеі Артымовіч, з’яўляецца адной з найцікавейшых экспазіцый нашага краю, таму ў 2004-2005 гадах яна была адзначана штогадовай прэміяй Маршалка Падляшскага ваяводства ў галіне культуры. Акрамя таго, яна ўзнагароджана залатым знакам «Заслужаны дзеяч культуры».У нашай бібліятэцы вы можаце прачытаць наступныя томы паэзіі:

  1. Сезон у белых пейзажах

Творчасць Надзеі Артымовіч убераглася ад інерцыі, уласцівай айчыннаму вершаскладанню; яна піша вершы не таму, што ўмее пісаць, а таму, што, па сутнасці, яны ўжо напісаны, і напісаны самой сутнасцю: яна дае ім выявіцца, вымавіцца, вымалявацца, вытлумачыцца, зрабіцца прысутнымі, і калі гэта здараецца, то ў Бельску грае старая музыка, а ў свеце дзейсніцца свята, у якое прысвячаемся і мы.

  1. Жоўтая музыка

Творчасць Надзеі – дотык, сустрэча, кожнае слова – вобраз, кожная думка – верш. Некалі мастак і музыка Алег Кабзар, адзін з нямногіх, каму ўдалося спалучыць Надзіны вершы з музыкай, сказаў, што яе паэзія “падобна кітайскім малюнкам на старой паперы, дзе вобраз размываецца і, нібы схаваны ў імгле, яго не відаць, але ведаеш, што ён ёсць”. Таксама са слоўнымі малюнкамі Надзі. Так - з малюнкамі, бо кожны верш – гэта серыя малюнкаў, слоўных малюнкаў, абуджаючых унутраны зрок душы.

Dunin214 гадоў таму нарадзіўся Вінцэнт Якуб Дунін-Марцінкевіч.
 Вінцэнт Якуб Дунін-Марцінкевіч, герба Лебедзь (нар. 23 студзеня? / 4 лютага 1808 г. у Панюшкевічах , памёр 29 снежня 1884 г. у Малой Люцынцы  – паэт, драматург, класік беларускай літературы ХІХ ст. У сваіх творах ён часта апісваў вясковыя людзі, іх культуру, звычаі і абрады.
 
Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч паходзіў з беларускай дробнай каталіцкай шляхты. Яго бацька Якуб быў арандатарам невялікага маёнтка. У 1824 годзе Вінцэнты скончыў павятовую школу. Потым паступіў на медыцынскі ўніверсітэт. У 1840 годзе паэт пасяліўся ў маёнтку Малая Люцынка пад Мінскам. У Мінску меў годнасць шляхецкага дэпутата. У сваім маёнтку ён заснаваў уласны тэатр, у якім таксама ставіў свае п’есы. У 1841 г. заснаваў першы беларускі тэатральны гурток. 
 
Як драматург і акцёр дэбютаваў у Мінску, дзе паставіў аперэту
 “ Рэкруцкі яўрэйскі набор” (1841) і выканаў адну з роляў. Пачаткам працы ў галіне літературы стала выданне лібрэта камедыі-оперы “Ідылія” ( Вілня, 1846), у якой сяляне размаўлялі па беларуску.
 Першыя вядомыя паэтычныя творы – “Малітва на памінальны дзень”, “Дзіця і маці”, “Вясна”прасякнуты сентыменталізмам. Росквіт творчых сіл В. Дуніна-Марцінкевіча прыпадае на сярэдзіну 1850-х г., былі выдадзены кнігі “Гапон”, “Вечарніцы і Апантаны”, “ Цікавішся? – Прачытай”, “Дудар Беларускі або Усяго патроху”.          
З’яўленне іх выклікала шырокі рэзананс у суседніх культурных асяродках. Пісьменнік не столькі імкнуўся дакладна ўзнавіць падзеі мінулага, колкі будзіў гістарычнаю памяць народа, абуджаў у кожным Беларусе пачуццё грамадзяніна. Таму наступныя беларускія  ( “ Халімон на каранацыі”) былі забаронены цэнзурай.
Пасля паўстання 1863 – 64 былі напісаны фарс-вадевіль “Пінская шляхта” на пінскай гаворцы, камедыя “Залёты”, паэма “ З-над Іслачы або Лекі на сон”.
Камедыя “Пінская шляхта” ўвайшла ў залаты театралны фонд, пасля 140-гадовага перапынку ад часу прэм’еры “Ідыліі”. 3 верасня 2016 г. на плошчы Вольнасці ў Мінску быў адкрыты сумесны помнік Дуніну-Марцінкевічу і Станіславу Манюшку.
„Пінская шляхта” ёсць у нашай бібліятэцы.

Васіль ПятручукВасіль Пятручук памёр тры гады таму.

Петручук Васіль, нарадзіўся 23.08.1926 г. у вёсцы Грабавец Бельска-Падляшскага павета Беластоцкага ваяводства (Польшча) у сялянскай сям'і a памёр 19 студзеня 2019 года ў Беластоку, пахаваны на праваслаўных могілках у Дойлідах.

Сябра беларускага літаратурнага аб'яднання «Белавежа». Кандыдат у сябры Саюза польскіх літаратараў з 1987 г.
Заслужаны дзеяч культуры Польшчы (1988). У польскім друку выступае з 1961 г. Першае апавяданне на беларускай мове надрукаваў у 1975 г. (газета «Ніва»).
У нашай бібліятэцы вы можаце прачытаць наступныя кнігі аўтара:


Клавуня1. Клавуня, гэта я, твой Вася
Ведаюць усе на свеце ды яшчэ і паў Амерыкі, што восенню мінулага года я быў у санаторыі ў горадзе Калабжэг. Кажучы праўду, дык я туды паехаў не з мэтай навуковых даследаў, а лячыць нервы і рэўматызм. Аднак давялося забаўляцца і ў вучонага. Людзей з'ядае прага ведаў і яны шукаюць кагосьці, хто ў данай галіне быў бы вучоны, ды засыпаюць беднага рознымі пытаннямі. Так давялося і мне. Толькі адкуль людзі адразу пазнаюць, хто кім з'яўляецца?...

2. ПожняПожня
Вобраз колішняй вёскі, яе тадышніх нораваў і псіхалогіі, светапогляду і спадзяванняў, беспамерна прэцыёзнейшым знаходжу я ў Петручуковай кніжцы чымсьці ў навуковым на гэту тэму, з чым дагэтуль даводзілася мне сутыкацца. Ён, Васіль, даў нам не звычайча ўспаміны, але і мастацка паглыблены, аналіз рэчаіснасці, на фоне якой набываем здольнасць разумець актуальны наш дзень, турботы ды радасці, удачы з марамі. Я ўдзячны яму за гэта! …